urobek — m III, D. urobekbku, N. urobekbkiem; lm M. urobekbki 1. górn. «wydobywanie, urabianie kopaliny» Mechanizacja urobku. Usprawnić urobek węgla. 2. górn. «materiał skalny uzyskany w wyniku urabiania, wydobyta przez górników kopalina (np. węgiel, ruda … Słownik języka polskiego
ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… … Słownik języka polskiego
fedrunek — m III, D. fedruneknku, N. fedruneknkiem; lm M. fedruneknki górn. «urabianie; urobek węgla» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… … Słownik języka polskiego
klekotka — ż III, CMs. klekotkatce; lm D. klekotkatek 1. przestarz. «drewniana kołatka» przen. posp. «o kobiecie mówiącej dużo i głośno; trajkotka» 2. górn. «urządzenie do mechanicznego przesuwania przenośnika zgrzebłowego, którym transportuje się urobek» … Słownik języka polskiego
łyżkować — ndk IV, łyżkowaćkuję, łyżkowaćkujesz, łyżkowaćkuj, łyżkowaćował, łyżkowaćowany górn. «usuwać urobek z otworu wiertniczego za pomocą specjalnego narzędzia wiertniczego łyżki wiertniczej» … Słownik języka polskiego
nadszybie — n I; lm D. nadszybiebi górn. «pomost wieży szybowej (wraz z urządzeniami), na którym odbiera się urobek wyciągany szybem oraz skąd zjeżdża się do kopalni» … Słownik języka polskiego
płonny — 1. «daremny, próżny, zbyteczny, niepotrzebny, bezużyteczny» dziś zwykle w wyrażeniach: Płonna nadzieja, obawa. Płonne wysiłki, zabiegi. ∆ geol. górn. Skała płonna, minerał, urobek itp. płonny «skała, minerał itp., które przy eksploatacji… … Słownik języka polskiego
przesyp — m IV, D. u, Ms. przesyppie; lm M. y 1. geogr. «wąska piaszczysta mierzeja oddzielająca całkowicie dawną zatokę od morza» 2. górn. «miejsce przesypywania urobku z jednego przenośnika na drugi w kopalni; urządzenie do kierowania urobku w czasie… … Słownik języka polskiego
wozak — m III, DB. a, N. wozakkiem; lm M. wozakacy, DB. ów 1. «człowiek trudniący się przewożeniem towarów wozem konnym» Węgiel dostarczany do domów przez wozaków. 2. górn. «robotnik obsługujący wózki transportujące urobek w kopalni» … Słownik języka polskiego
